Pałac w Konstantynowie
Pałac w Konstantynowie. Konstantynów jest to wieś w województwie lubelskim, oddalona o 20 km od Białej Podlaskiej.
W Konstantynowie przy drodze nr. 698 znajduje się pałac wybudowany w 1744 roku, wokół którego rozciąga się park krajobrazowym z pierwszej połowy XIX wieku, jest on częściowo otoczony murem wykonanym z kamienia i cegły. Tuż za murem na południe od pałacu zachowały się również budynki założenia dworskiego obecnie należące do Przedsiębiorstwa Rolno Handlowego. Na północ od bramy wjazdowej przy drodze prowadzącej z Konstantynowa do Gnojna zachował się również Folwark wchodzący w skład dóbr Konstantynowski pobudowany z kamienia i cegły.
Pierwsze wzmianki o Konstantynowie, który dawniej nosił nazwę Kozierady pochodzą z 1452 roku.
Kozierady były położone na dawnym szlaku wojennym Warszawa-Janów Podlaski-Brześć, co było przyczyną rozkwitu tego miasta jak i zarówno zniszczenia.
Kozierady rozsławił Jan Chryzostom Pasek który pod datą 1660 roku w swoich Pamiętnikach tak o to opisał wjazd wojsk Stefana Czarnieckiego do Kozierad.
„Przyszły potem do ruszenia uniwersały, żeby się chorągwie ściągały pod Kozierady, bo też już i o Moskalach były wiadomości, że się kupili. Staneliśmy tedy pod Kozieradami na trzy niedziele przed świątkami. Wojsko było piękne i dobre, tylko że, jak Lutrzy mówią, mała kupka, bo nas tylko 6,000 było w dywizyi pana Czarnieckiego.” ( w tekście zachowano oryginalną ówczesną pisownię).
To właśnie podczas postoju dywizji, w Kozieradach Pasek stoczył pojedynek w obozie z braćmi Naczyńskimi i Marcinem Jasińskim, który to barwnie opisał w swoich pamiętnikach.
Nazwa Kozierady utrzymała się do roku, 1744 kiedy to ówczesny właściciel Karol Józef Odrowąż Siedlnicki, wojewoda podlaski zmienia tą nazwę i od imienia swej żony Konstncji Kozierady nazywa Konstantynowem budując tu swój pałac otoczony parkiem i wyjednując u Augusta III-go przywilej miejski. Zbudował on miasto, do którego sprowadził rzemieślników, wyjednując u króla prawo do jarmarków.
Po śmierci Karola Józefa Odrowąża Siedlnickiego, zarówno pałac jak i dobra Konstantynowskie, kilkakrotnie zmieniały swoich właścicieli. Od 1792 roku Konstantynów pozostaje w rękach rodu Aleksandrowiczów, którzy wznoszą nowy dwór, który jest w późniejszym czasie przebudowywany.
W dniu 1 czerwca 1869 roku z rozkazu cara miasto Konstantynów za udział mieszkańców w „Powstaniu Styczniowym” utracił prawa miejskie i został przemianowany na osadę. Wówczas także zostaje utworzony powiat Konstantynowski, w którym to nie ma żadnego miasta, gdyż wszystkie dawne miasteczka podobnie jak Konstantynów zostały zamienione na osady, (Janów Podlaski, Łosice, Sarnaki).
Od roku 1888 roku dobra Konstantynowskie weszły w posiadanie rodziny hr. Plater Zyberek. Okres I wojny światowej przynosi zniszczenie dla miasta i dworu gdyż Konstantynów i pobliskie tereny stają się polem bitwy pomiędzy armiami Niemieckimi i Rosyjskimi, szarża niemieckiej kawalerii rozstrzyga o losach bitwy na korzyść Niemiec, po której to Rosjanie wycofują się za rzekę Bug.
Po zakończeniu I wojny światowej Konstantynów, jak zarówno cały powiat Konstantynowski jeszcze raz stają się trasą przemarszu wojsk podczas wojny polsko-bolszewickiej, podczas której dochodzi do dość niezwykłego zdarzenia. A mianowicie jako podaje gazeta Podlasiak № 36 z dnia 7 września 1924 roku. „Podczas ostatniej wojny naszej z bolszewikami, w czasie ich haniebnego odwrotu i panicznej ucieczki z pod Warszawy, w pościgu za uciekającymi bolszewikami wojska nasze dotarły do miasteczka Łosice, w pow. Konstantynowskim, skąd przez Konstantynów i Janów artyleria nasza, tanki i samochody pancerne miały za zadanie prażyć bolszewików przy przeprawie przez Bug. Pościg za wrogiem odbywał się w szybkim tempie i czasu nie marnowano. To też pewnego porana moc samochodów i artylerii zjechało do Łosic, gdzie jednak powstała ogromna konsternacja dowódców i zamieszanie.
Oto przykład, co znaczy mapa wobec nagiej rzeczywistości…” w tekście zachowano oryginalną pisownię.
W okresie międzywojennym ważną rolę odgrywał kolejka wąskotorowa, która kursowała z Białej Podlaskiej do Konstantynowa, której stacja końcowa znajdowała się w pobliżu tego starego cmentarza obok obecnej drogi nr.698.
